Natuurwandelroute N70
Sportief en uitzichtrijk wandelen op een stuwwal
De Natuurwandelroute N70 is een echte kuitenbijter. Wandelend op een stuwwal maak je zo’n 375 hoogtemeters en betreed je vijfhonderd traptreden. Deze sportieve prestatie wordt beloond met sublieme uitzichten.
| Afstand: | 14,2 km of indien gewenst korter |
| Duur: | ongeveer 5 uur |
| Beginpunt: | één van de zes beginpunten in de officiële routebeschrijving (zie de link onder aan deze pagina) |
| Eindpunt: | gelijk aan het beginpunt |
| Categorie: | dagwandeling |
Het is misschien wel de mooiste wandeling van heel Nederland: de Natuurwandelroute N70. Deze lusvormige wandelroute in het Rijk van Nijmegen biedt veel variatie en leidt je langs plekken met een bijzondere natuur en historie. Door de ligging op een stuwwal is de reliëfrijke N70 is ook geschikt om te oefenen voor langeafstandswandelroutes, zoals de Camino de Santiago.
Het verhaal van de N70 gaat terug naar 1970. Dit jaar werd uitgeroepen tot Europees natuurbeschermingsjaar. Dit was in een periode met een voor Nederland grote economische groei, maar dit riep ook vragen op over het behoud van de natuur. Het bleek een goede aanleiding om deze bijzondere wandeling voor natuurliefhebbers uit te zetten.
Inmiddels hebben veel Nederlandse natuurliefhebbers de N70 ontdekt. Het is zelfs zo’n fijne wandelroute dat je hier graag terugkomt, bijvoorbeeld om in een ander jaargetijde te wandelen. Daarbij is het handig dat je de wandelroute op verschillende punten kunt beginnen en naar wens makkelijk kunt inkorten.
Hoogtepunten Natuurwandelroute N70
De volgende beschrijving van de Natuurwandelroute N70 gaat uit van een wandeling die begint en eindigt in Beek-Ubbergen. Ontdek de hoogtepunten van de wandelroute zoals je deze met de klok mee loopt:
Historische handwijzer
De wandeling kun je beginnen bij Hotel ’t Spijker in Beek-Ubbergen. Dit groene dorpje dicht bij Nijmegen telt een groot aantal monumentale villa’s die hier vanaf de negentiende eeuw zijn gebouwd. Even buiten de dorpskern maak je meteen een klimmetje naar het Keteldal, waar je een historische handwijzer vindt. Hierop staat de tekst: ‘Laat Vriendschap heelen wat Grenzen deelen’. Oorspronkelijk stond deze paal langs de Duitse grens, maar deze is als onderdeel van een Nederlandse annexatie na de Tweede Wereldoorlog verder naar het oosten verlegd. De nieuwe grens werd definitief vastgesteld in 1963.
Schilderachtig dal
Vanaf Beek-Ubbergen gaat het pad oostwaarts richting de huidige Duitse grens. Onderweg loop je door de Assekuul, een schilderachtig dal met oude eiken en zogenaamde vlechtheggen. Ook kom je langs het Landschapsmuseum, een soort van Madurodam van het Nederlandse landschap. Dicht bij de Duitse grens ligt de Duivelsberg, die zijn naam zou danken aan het aangrenzende gebied de Duffelt. Je vindt er twee kunstmatige heuvels, de hoge en de lage motte, die onderdeel waren van de middeleeuwse burcht Mergelp. Vanaf de lage motte heb je een prachtig uitzicht op Duitsland, zelfs tot aan de heuvels rond de stad Kleef.
De Heksendans
Het pad loopt even pal langs de Duitse grens, waarbij je aan de andere zijde de contouren van het Reichswald kunt ontwaren. Je bereikt daarna al snel de Heksendans, een plek met een tot de verbeelding sprekende naam. Je vindt hier verschillende onder water staande leemkuilen, ontstaan door het winnen van leem als bouwmateriaal. In het voorjaar is het er een feest van kwakende kikkers en rondzoemende libellen. Verder passeer je via een bruggetje de Filosofenbeek, de naamgever van het Filosofendal. Dit beekdal loopt in noordoostelijke richting naar het Wylerbergmeer en is een interessante plek voor natuurliefhebbers.
Optische illusie
Je komt weer door het Keteldal en gaat weer verder westwaarts, waarbij je uitkomt bij de Wolfsheuvel. Vanaf een uitzichtpunt kijk je uit op de Ooijpolder en het middeleeuwse kerkje van Persingen. Als je je blik nog verder weg richt naar de horizon, dan kun je zelfs de Veluwezoom en Arnhem zien liggen. Even verderop wandel je langs een fraaie lindelaan die bedoeld was voor een landhuis dat nooit is gebouwd. De bomen in deze laan zijn op een verschillende afstand van elkaar geplant. Doordat ze aan één kant dichter bij elkaar staan, ontstaat een optische illusie die ervoor zorgt dat de oprijlaan langer lijkt.
De Elyzeese Velden
Een bijzonder fraai gedeelte van de wandeling voert je door een gebied met de naam Elyzeese Velden. Deze naam zou al zijn gegeven in de negentiende eeuw en verwijst naar Elysion, volgens de Griekse mythologie de verblijfplaats van de gelukzaligen. Voordat het pad je weer bij het beginpunt brengt, wandel je eerst nog door het Kastanjedal. Een van de oude kastanjes die je hier aantreft, ook wel de Kabouterboom genoemd, is wel driehonderd tot vierhonderd jaar oud. Ten slotte kom je bij een oude wasplaats langs het beeld Het Wasvrouwtje van de kunstenaar Jan Schoenmakers. Je bent dan weer in Beek-Ubbergen, waarna de cirkel rond is.
Wandeltips
Pas de wandelroute aan naar wens
Een ander beginpunt? Of een ingekorte versie van de Natuurwandelroute N70? De wandelroute is zo vormgegeven dat je deze makkelijk naar wens kunt aanpassen. Zes beginpunten die je kunt bereiken met eigen vervoer of het openbaar vervoer vind je in de officiële routebeschrijving. Hierin staan ook opties om je wandeling in te korten.
Kies eventueel een rustige dag uit
Het is een fraai gezicht om in alle rust even bij stil te staan: gefilterd zonlicht dat aan het eind van de dag op de grote bladeren van een adelaarsvaren valt, zomaar langs het pad.
De Natuurwandelroute N70 is niet voor niets heel populair. Wil je op een rustige dag wandelen? Kies dan een doordeweekse dag uit of ga op pad buiten de feestdagen en vakanties. Zoals bij veel wandelroutes, is het vaak ook rustiger als je, op een dag waarop het langer licht is, iets later begint met wandelen. Een bijkomend voordeel is dat de lichtval aan het eind van de dag vaak heel mooi is.
Mijn ervaringen
Voor deze wandelimpressie zocht ik naar de achtergronden bij het Europees natuurbeschermingsjaar 1970. In een publicatie uit die tijd las ik daarover: ‘Niet alleen echter moet een goed leven mogelijk zijn maar moet de mens in staat zijn zich te kunnen herstellen in daarvoor geschikte recreatiegebieden. Betonwoestijnen zijn daarvoor ongeschikt.’
Gelukkig is Nederland ruim vijftig jaar later nog niet volledig veranderd in een betonwoestijn. Alleen krijg je wel de indruk dat het beton oprukt. In de komende jaren is het de bedoeling dat er tienduizenden woningen bij komen, ook buiten de bebouwde kom. Tegelijk zie je langs snelwegen steeds meer lelijke blokkendozen van distributiecentra verrijzen; soms kennelijk alleen als belegging, als uit een bord blijkt dat de eigenaar nog gevonden moet worden.
Het is te hopen dat er nog voldoende gebieden overblijven om op te kunnen laden. Dat we onze tijd niet alleen zullen doorbrengen in steeds verder uitdijende steden, terwijl we dagenlang binnen zitten te staren naar de beeldschermen om ons heen. De nadruk lijkt echter steeds meer komen te liggen op efficiëntie, groei en nog meer digitalisering.
Een interessant perspectief op deze ontwikkelingen kwam ik onlangs tegen in het wandelboek Met lichte tred van Ton Lemaire. Tegenover ‘de Vooruitgang’ die in onze tijd op een voetstuk wordt geplaatst, plaatst hij de wereld van de ‘echte’ wandelaar:
‘Daarin is snelheid irrelevant en haast niet op zijn plaats: traagheid, aandacht voor het moment en het nabije staan hoog aangeschreven. Streven naar permanente groei heeft plaatsgemaakt voor de kunst van het genoegen nemen met wat er is, de tendens tot steeds groter is vervangen door het besef van schaal en maat. Er heerst niet meer het chronische gedruis en lawaai, maar de organische geluiden van vogels, wind of bladeren – en anders de stilte.’
(Ton Lemaire, Met lichte tred, blz. 220)
Op de N70 wandelde ik steeds westelijker richting de rand van Nijmegen. Daar kwam ik langs een bankje in de zon waarop graffiti was aangebracht. De boodschap was heel toepasselijk: ‘Zitten in de zon is waar de droom begon.’ Laten we ons blijven afvragen in wat voor land we willen leven. Dromen is de eerste stap …
Gelopen in 2020
Websites en reisboeken
Website Staatsbosbeheer
Op de website van Staatsbosbeheer vind je informatie over de Natuurwandelroute N70. Zo kun je hier de officiële brochure van de wandelroute downloaden. Deze bevat een kaart met de route, een overzicht van de zes beginpunten en een gedetailleerde routebeschrijving. De wandelroute is overigens goed gemarkeerd. Voor wie wandelt met navigatie, is er een gpx-bestand beschikbaar.
Met lichte tred
In het boek Met lichte tred kijkt Ton Lemaire met een filosofische blik naar wandelen. Daarbij beschrijft hij hoe deze activiteit zich door de eeuwen heeft ontwikkeld. Verder gaat hij in op de verschillende vormen waarop wandelen wordt beoefend. Hij schuwt daarbij geen kritiek op de tijd waarin we ons bevinden. Andere aanraders van hem zijn de boeken Met open zinnen en Wandelenderwijs.
